طرح انتقال کارمندان و سهم یزد

^{دکتر محمد حسین محتاج الله}

مدت زمانی است در محافل عمومی از برنامه های متنوع دولت برای انتقال کارمندان از تهران به دیگر استان های کشور سخن به میان امده است. حتی برخی از نهادهای دولتی همچون سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز این تصمیم را عملی کرده اند و این طرح که به تصویب دولت نیز رسیده است برای انتقال 40 درصد از کارمندان پایتخت نشین برنامه ارائه کرده است.

انتقال ارگان ها، دستاوردهای خوبی در پارامترهای مختلف خواهد داشت. به بیان دیگر در صورت اجرای کامل این طرح و خروج 40 درصدی کارمندان تهرانی از پایتخت و انتقال انها به استان های دیگر شاهد رونق بیشتر در مناطق مذکور خواهیم بود.

یکی از مشکلات که بعضا مردم با آن برخورد داشتند، تمرکز دولت و نهادهای تابعه آن در پایتخت بود چرا که برای انجام هر فعالیت خاص و پیگری، مجبور به سفر تهران و پرداخت هزینه هایی بودند که با در نظر گرفتن جمعیت زیاد و ترافیک موجود زمان زیادی به هدر می رفت.

اما در این طرح، هرچند ممکن است برخی مشکلات بروز کند ولی در مجموع هزینه های پیگیری را کم خواهد کرد این در حالی است که ایرانگردی نیز به برنامه سفر شهروندان ایرانی اضافه خواهد شد. امری که بعضا به دلایل مختلف در طول یکسال برای فرد مهیا نخواهد بود.

اما این یادداشت نه برای بررسی چند و چون این طرح که چه بخواهیم چه نخواهیم در حال اجراست، بلکه برای متقاعد کردن دولتمردان برای انتخاب یزد به عنوان یک استان با پتانسیل قوی در خصوص استقرار برخی شرکتها، موسسات پژوهشی و آموزشی، سازمان های وابسته و همچنین معاونت برای وزارخانه ها است.

اگر به پتاسیل های استان یزد در خصوص وجود شرکت های صنعتی، وجود معادن مختلف و بزرگ کشور، شاهراه مواصلاتی و یکی از پرتردد ترین خطوط ترانزیتی کشور، قابلیت های حمل و نقل استان نظیر راه آهن، خطوط پروازی، بزرگراه ها نگاهی بیندازیم متوجه می شویم حضور بسیاری از سازمان ها وشرکت های دولتی در این خطه از کشور بی دلیل نخواهد بود.

چه اشکالی دارد وزارت صنایع و معادن، برخی از شرکت ها وابسته و معاونت های خود را در یزد مستفر کنند.

این بدان معنی است که درصد زیادی از ارباب رجوعان آنها که عمدتا یزدی هستند بدون صرف هزینه زیاد امور مربوطه را پیگری می کنند. اگر شهروندان کرمانی و .. را به لیست اضافه کنید متوجه می شوید جای ارگان های زیر مجموعه وزارت صنایع و معادن در یزد خالی است.

کمی دقیق تر شویم. یزدی ها در حوزه آموزش و پژوهش از جایگاه بالایی در کشور برخوردار هستند. چند سال رتبه برتر کنکور، طی مدارج عالی علمی و ... همه نشان می دهد وزارت آموزش و پرورش، علوم و مراکز پژوهشی می توانند در یزد برای پیشرفت های علمی خود حساب باز کنند.

یزد قابلیت های فراروانی دارد، در بخش های مختلف می توان در یزد متمرکز شد. چرا وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در شهری که بیشترین مشترک اینترنت کشور را و بهترین زیرساخت های ارتباطی را دارد مستقر نشود؟ چرا راه آهن کشور در اصلی ترین مرکز ترانزیت ریلی ایران عرض اندام نکند؟ آیا استقرار این شرکت ها در یزد بر روند امور تاثیر مثبت نخواهد گذاشت؟ قطعا چنین است.

اما یزد چه سودی از طرح خواهد برد. بی شک در وهله اول استقرار اینگونه ارگان ها موجب تقویت نهادهای دولتی در خصوص پیشبرد اهداف دولت و نظام در بخش مربوطه می شود. به عنوان مثال استقرار یکی از نهادهای وزارت صنایع و معاون تاثیر شگرفی بر حل مسائل ومشکلات این بخش در استان و منطقه جنوبشرق خواهد داشت. ایده محرومیت زدایی دولت نیز از این منظر قابل پیگری خواهد بود.

دیگر دستاورد این حضور، رونق استان می باشد. افزایش رفت و امد وسفر از مناطق دیگر کشور به شهر و در واقع ایجاد اصطلاح گردشگر اداری، می تواند نقطه عطفی در میران درامد های مردم یزد باشد.

بی شک افزایش تعداد خطوط پروازی استان، تعداد مسافرت های ریلی، بهبود وضعیت ناوگان حمل و نقل شهری و... تنها بخشی از دستاوردهای این طرح است.

حال انکه در میانه این تصمیم گردشگران اداری یزد می توانند از عقبه غنی و شالوده مستحکم فرهنگی استان به ویژه آثار تاریخی و میراث فرهنگی استان بهره مند شوند.

پایان سخن اینکه، اینک که اینطرح در حال اجرایی شدن است مسئولان استانی باید سهم استان را از این تغییر طلب کنند.
منبع: روزنامه جام جم